ՈՒրեմն, շուտով ԵՊՀ-ում երեխաների համար կկազմակերպվի «Գազարագույն զատիկի կորած կետիկները» հեքիաթ-ներկայացումը:
Մի կողմից լավ է, որ ԵՊՀ-ում սկսել են երեխաներին սիրել:
Ժամանակին այդպես չէր՝ որոշ ԵՊՀ-ականներ սեփական երեխաներին նույնիսկ ալիմենտ չէին տալիս, էլ ուր մնաց հեքիաթներ պատմեին: Այս իմաստով, դրական տեղաշարժն ակնհայտ է:
Սակայն, մյուս կողմից` ո՞վ և ինչու՞ է որոշել ԵՊՀ-ում հեքիաթ ներկայացնել:
ԵՊՀ-ն հո թատրոն չէ՞:
Խնդրահարույց է նաև «գազարագույն զատիկը»:
Ըստ հանրամատչելի տեղեկությունների, «գազարագույն զատիկը» գիշատիչ է, արտազատում է «արյուն»` ալկալոիդներ պարունակող թունավոր հեղուկ, ագրեսիվ է, կծում է մարդկանց և ամենակարևորը` «գազարագույն զատիկները» կարող են ունենալ տասնյակ տարբեր գույներ՝ վառ նարնջագույնից մինչև սև։
Ստացվում է` ԵՊՀ-ն տարօրինակ ուղղվածության մանկական թատրոնի է վերածվում:
Սովորաբար, յուրաքանչյուր թատրոն անուն է ունենում: Եվ, եթե այդպես է, ապա կեցցե´ Գազարագույն Զատիկի անվան ԵՊՀ-ն:
Կարեն ՀԵՔԻՄՅԱՆ